When it comes to translating poetry, I am always haunted by a memorable quote from the “Nostalghia” film by Andrey Tarkovsky that “poetry is untranslatable, like the whole art”. However, I’ve spent most of my adult life reading my favourite authors in translation: Proust, Sagan, Duras, Maxence Fermine, Peter Høeg, Erlend Loe…
Dear Herman Rohaert, thank you so much for your remembrance of me, and for your accurate translation of my poem ‘One Cotton March”.
***
In een watten maand maart
wandelde ik
doorheen muren en gangen,
achter de gesloten deuren
van een victoriaans hotel …
dat uitkijkt op Trouville-sur-Mer.
Ik wandelde op zoek
naar wit:
schone relicten,
niet uitgesproken nagedachtenis,
ongerepte herinnering
aan een madeleine.
De geur van thee
slingert
doorheen het trappenhuis,
sluipt over marmeren balustrades,
een fantoomsouvenir uit de verte-
La Belle époque! Bonjour!
Au Revoir!
De ramen sprongen plotseling open,
de witte wind werkte de gordijnen tegen –
Een watten maart
wandelde doorheen de muren, langs de gangen,
achter de gesloten deuren
van iemands hart
dat uitkeek over Trouville-sur-Mer
op zoek naar wit.
By Herman Rohaert
***
One cotton March
I marched
through walls and corridors,
behind the closed doors
of a Victorian hotel…
that overlooks Trouville-sur-Mer.
I marched in search
of white:
clean relics,
unrendered memories,
pristine remembrance
of a madeleine.
The tea smell
swayed
along the stairway,
sneaked over marble balustrades,
a phantom souvenir from the far –
La Belle Époque! Bonjour!
Au Revoir!
The windows suddenly burst open,
the white wind sabotaged the curtains –
one cotton March
marched
through the walls, along the corridors,
behind the closed doors
of someone’s heart
that overlooked Trouville-sur-Mer
in search of white.
By Marina Kazakova
